வேர் விடும் வேளை

ஒரு கோப்பை பார்வை
ஒரு கோப்பை காதல்
மௌனங்களை உறிஞ்சி
சுவைக்கிறோம் மெல்ல.
மிதமான சூடு
இதமான சுகம்
பற்றிப் பரவுகிறது இதயமெங்கும்.
இதுவரை பேசாத வார்த்தைகளைக்
கொட்டி வைத்திருந்த
கிண்ணமொன்று நிறைந்திருக்கிறது
இடையிடை கொரிக்க.
விரல்களால் வார்த்தையெடுத்து மெல்கிறேன்.
ருசியுணர்ந்து புன்னகைக்கிறாய்.
உன் புன்னகையை எடுத்து
கைப்பைக்குள் பத்திரப்படுத்துகிறேன்.
பை நிறைகிறது.
எழுந்து போக யத்தனிக்கிறாய் நீ்
என் பாதம் அணிந்து.
உன் கையசைத்து விடைபெறுகிறேன்.
வானமெங்கும் வியாபித்து நிற்கும் நம் காதலை
பூமியில் பயிரிடும் வேளை இது.